17. yüzyılda İskoçya’da Napier logaritmayı buldu. Cavalieri, Kepler’in sonsuz küçüklerle ilgili yöntemlerini geliştirerek geometriye uyarladı. 1637 yılında Fransız filozof-matematikçi Descartes büyük buluşu analitik geometriyi ortaya koydu. Fermat’nın da katkılarıyla analitik geometri, geometri problemlerini cebirsel problemlere dönüştüren yeni bir araç oldu. Matematiği bir yan uğraş olarak sürdüren Fermat’nın sayılar kuramındaki bulguları ve Pascal’la birlikte kurduğu olasılık kuramı ona en büyük amatör matematikçi unvanını kazandırdı.
Newton ve Leibniz’in 17. yüzyılın ikinci yarısında diferansiyel ve integral hesabı bulmaları matematikte çok önemli bir adım oldu. Newton’un 1687 de yazdığı Doğa Felsefesinin Matematik İlkeleri adlı eseri gelmiş geçmiş en büyük bilimsel kitap olarak kabul edilir. Kütle çekimi yasasını ortaya koymuş olan Newton’un temel amacı doğayı anlamaktı; buna karşılık Leibniz bilgiye ve evrensel niteliklere ulaşan yolu açmak istiyordu. Leibniz’in bu amaçla geliştirmeyi tasarladığı simgesel mantık, George Boole tarafından ancak 19.yüzyılın ortalarında ortaya konabildi. Ama onun diferansiyel yöntemi 18. Ve 19. Yüzyıl matematiğinin gelişmesine temel oluşturdu.
18.yüzyıl matematiğinin en önemli ismi Leonhard Euler’dir. Değişimler hesabı ve diferansiyel geometrinin kurucuları arasında yer alan Euler, analiz ve sayılar kuramı başta olmak üzere matematiğin hemen her dalına önemli katkılarda bulunmuştur.18. yüzyılın diğer büyük matematikçileri Lagrange, d’Alembert, Laplace ve Monge sayılmaktadır.
19. yüzyılın en büyük matematikçisi, matematiğin hemen her dalına önemli katkılarda bulunmuş olan Gauss oldu.
20. yüzyılın matematiğinde etkin bir yol gösterici de Hilbert ‘in 1900’de Paris’te İkinci Uluslararası Matematik Kongresi’nde önerdiği 23 problem oldu. Günümüzde matematik ve bilim alanında birçok soru ve araştırma alanı, kaynağını Hilbert’in bu problemlerinden almaktadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder